Moedig zijn

Van de week zag ik de film 'Evan Almighty'. Geen hoogvlieger (na 'Bruce Almighty' geeft God in deze film een congreslid opdracht een ark te bouwen) maar soms verrast zo'n film je met een klein juweeltje. Deze was afkomstig van een dialoog tussen God en de vrouw van het congreslid. Zij twijfelt aan de geestelijke gezondheid van haar man en God zegt tegen haar; "Als mensen God bidden om moed denk je dan dat hij ze moed stuurt of gelegenheden om moedig te zijn?"
Bam! en ik was wakker. Wat was dan mijn vraag? Waar gingen mijn smeekbedes over, al of niet aan een god gericht?

Ben jij normaal?

Normaal is iets dat eigenlijk buiten discussie staat. Dat is het prettige aan normaal, je weet waar je aan toe bent. Gemiddeld, geen uitschieters. Onder controle.
Normaal is de mythe waar wij onszelf allemaal mee vergelijken. Doe maar gewoon, doe maar normaal. Maar wat of wie is er dan normaal? Degene die aan de heersende standaard voldoet? Wat nu normaal heet was dat 50 jaar geleden zeker niet. Wie bepaalt die standaard dan? Normale mensen?

Zwaaien

Langs de A28, op een viaduct, stond een kindje met zijn moeder te zwaaien naar alle er onderdoor rijdende auto's. In de stromende regen, dus niemand zag het (of te laat, net als ik), maar dat maakte voor zijn enthousiasme niet uit. Dat kindje zag mensen waar het vriendjes mee wilde zijn, zoals kinderen doen als ze nog niet geleerd hebben hun hart te sluiten uit angst en (voor)oordelen.

Courage

Weer was het de natuur die me inspireerde. Een tijgerin in dit geval. Ze werd gefilmd bij een poging een prooi te vangen. Het commentaar tijdens de beelden was dat een tijger gemiddeld 20 pogingen moet doen voordat hij iets vangt. 20!! Mijn hemel, als ik twee keer iets laat vallen en weer op moet rapen denk ik al dat het tegen zit die dag. 

Beperkt houdbaar?

Iemand attendeerde mij op de documentaire Beperkt Houdbaar van Sunny Bergman over het vrouwelijk schoonheidsideaal. Wat we allemaal wel weten is dat vrouwen aan een beeld moeten voldoen wat niet bestaat. Het is shockerend om te zien hoe ver dat kan gaan. Vrouwen die hun hele lichaam laten verbouwen om maar te voldoen. En denk maar niet dat het ver weg is, alleen in Amerika.

Kies voor het leven!

In de natuurfilm Great Migrations zag ik een bijzondere scene met een zebraveulen. Zijn moeder was dood en lag op haar zij op de grond. Hij bleef maar om haar heen lopen, ongeduldig met zijn hoeven op de grond stampend en tegen haar uiers duwend. Verbijsterd dat er geen reactie kwam bleef hij even staan kijken en probeerde het opnieuw. 

Het Anky-gevoel

Verlichting is niet na te streven als constante gelukzalige, euforische staat. Verlichting is vooral het volledig accepteren van de realiteit, het doorzien van alles wat dat niet is. Met alle heisa erbij die daarmee gepaard gaat. Het menselijk denken houdt niet van de realiteit. Die is niet zoals we zo graag willen. Daarom doen we er van alles aan om 'm zo te krijgen zodat 'ie past in dat wat we willen.

Regenboog

Vandaag zag ik een regenboog. Niet zomaar eentje maar echt een hele boog met alle lagen aanwezig in felle kleuren. En als slagroom op een toetje zat er nog een tweede boven. Ik zat in de auto met mijn honden en slaakte allerlei enthousiaste kreten. De auto zette ik aan de kant om beter te kunnen kijken. De boog was adembenemend.

De grote stilte

In 2005 maakte Philip Gröning de meermalen bekroonde documentaire Die grosse Stille over een Kartuizerklooster in Grenoble. De monikken leven in zwijgzaamheid en alleen, behalve tijdens het gezamenlijk nuttigen van de maaltijd op zondag en  de wekelijkse wandeling. De film maakt grote indruk.